piątek, 10 maja 2013

Rodzic, to ważny i miły zawód.

matka & córka 
Wczorajszy dzień był nisamowity.
Zimny, deszczowy, słońce nas oszukało, wiatr porywał parasolki spacerowiczom, a i tak był wyjątkowy.
Wyjątkowy, bo spędziłam go z moim dzieckiem.
Moja córka Alekasandra, decydowała - pierwszy raz w swoim życiu, samodzielnie o swojej przyszłości.
Na tyle, na ile mogłam Jej pomóc w podjęciu dezycji, zrobiłam to.
Zawsze mam do Niej zaufanie, zatem staram się za bardzo nie ingerować w Jej wybory, bo wiem że wybierze dobrze.
Tak też się stało wczoraj.
I patrząc na Nią, taką już dorosłą, gdzieś przy kawie, łza zakręciła mi się w oku.
Wczoraj poczułam, że coś się kończy, ale też coś się zaczyna.
Nowe idzie.
Teraz wiem też, ża warto poświęcać dzieciom swoją uwagę w pewnym momencie dorastania, to ważne- bo wtedy, my możemy takiego człowieka '' ulepić ''.
Nikt inny.
Potem tylko zbierać owoce i cieszyć się tymi zbiorami.
Przyjaciel kiedyś powiedział mi jedną rzecz.
Rodzic jest dla dziecka, a potem dziecko dla rodzica.
Dziś wiem, jak bardzo miał rację.
Zapamiętałam to wtedy i jeszcze bardziej byłam przy moim dziecku, zawsze kiedy mnie potrzebowało.
Nie było ważniejszych spraw, nie było ważniejszych ludzi w moim życiu, nie było ważne układanie mojego życia, było ważne układanie naszego życia.

Wczoraj serce moje się uśmiechało do tej młodej, ślicznej kobiety, przed którą cały świat stoi, po to by go tylko brać.
Czwartek, 9 maja na zawsze zostanie w naszej pamięci.
Tak więc, mam córkę studentkę - prawie, wrzesień już niebawem.

Nim studentka dotrze na uczelnię, najprawdopodobniej dotrze do NY, w towarzystwie swoich przyjaciół.
Mają możliwość pomieszkania sobie w Centrum i pobiegania w Central Parku, to z niej skorzystają.

Miesiąc wakacji, miesiąc pracy z dziećmi w szkole, a potem życie studenckie.
To właściwa kolejność.
I taka miła perspektywa.

Przepraszam, wpis poświęcony mojemu dziecku, ale mam taką potrzebę podzielnia się tym z Wami, tym jaką jestem szczęśliwą matką, wcale nie dlatego, że tyle dobrego, ale przede wszystkim dlatego, że moje dziecko to cudowny człowiek, od którego ja tyle się uczę każdego dnia.
To tak jak turlałybyśmy między sobą taką ogromną kulę pozytywnej energii.

Wczoraj było po prostu super, wiadomości z kraju, które nadeszły wieczorem też były fajne, bardzo fajne.
Obecnie trzymam kciuki za dobre decyzje i kroki, kierowane w stronę Rak'n'Rollowej Marzeny.
Jestem dobrych myśli.

4 komentarze:

  1. nawet nie wiesz jak Ci zazdroszcze .....ja przepuscilam wszystko ......plakac sie chce
    love Anita

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Anitko, nigdy nie jest za późno, nawet jak dzieci już dorosły, pamiętaj :-)
      Nosek do góry.
      Love you too !

      Usuń
  2. smutno mi codziennie , dzisiaj I wiem ze tak bedzie jutro ,
    moja Wiola tak daleko ode mnie , wnuczek ma prawie 5 lat a ja go jeszcze nie przytulalam !!!!!! no coz , dluga moja historia ,
    jakos ciagne te lancuchy ale codziennie powtarzam sobie ze powinnam sie cieszyc ze wszyscy sa zdrowi .....wielu z nas ma gorzej , dlatego przestalamn narzekac I staram sie wmowic sobie ze sa ludzie tacy jak Marzena !!!!

    OdpowiedzUsuń
  3. Zacznij pisać bloga, może dzięki temu bedziesz bliżej córki, wnuczka ... :-)
    Zachęcam !
    Masz sporo emocji w sobie, często tłuczesz je innymi sprawami, pisz, jakkolwiek.
    Kiedyś to zostanie.
    Bliscy będą Ciebie poznawali wciąż od nowa.

    OdpowiedzUsuń